Krakowiaczek jeden, a ich tylko siedem albo duch Jałty w Siennicy

Wójt ruszył ostro z pit stopu po zmianie opon, bo niespodzianie spadł na tor, deszcz… pytań, ale nic to nie dało i tak wpadł w poślizg. Tym razem poszło o kampanię promującą jedynie słuszny pomysł zagospodarowywania dworku. My też jedziemy tyle, że wolniej i na wesoło.

 Wszystko wyłożono w zgrabnie pisanym materiale zamieszczonym na internetowej stronie UG Siennica Różana. Autorem tegoż, jest dziennikarz z Informacyjnej Agencji Samorządowej, obecny na spotkaniu z siódemką radnych 17 marca 2021roku. Naturalną koleją rzeczy podchwyciła to lokalna prasa i wszystko zdawało się być w porządku i harmonii, ale odniosła się do tego radna Alicja Pacyk, która na owym spotkaniu również była.  Jak wynika z uwag radnej, opublikowanych na łamach „Nowego Tygodnia” wiele istotnych faktów umknęło dziennikarzowi z IAS.  Ale tak zainicjowana wymiana opinii wywołała efekt domina.

 Teraz nasza kolej i napiszemy o tym jak do „siennickiej Jałty” doszło i dlaczego było siedmiu radnych. Wszystko jest piekielnie ciekawe i grzech by mieszkaniec, obywatel, wyborca i podatnik nie wiedział, co się, za jego plecami i za jego pieniądze dzieje.

Niewygodne pytania Alicji Pacyk

 Cała historia z dworkiem zaczęła się dużo wcześniej, wręcz tonie w pomroce dziejów, ale o tym może innym razem, choć to też warte uwagi. Katalizatorem i kopniakiem do marcowego spotkania z „powiedzmy” siódemką radnych były pytania, które padły na sesji Rady Gminy 11 marca. Najpierw radny Korkosz zadał w formie interpelacji kilka pytań dotyczących sali w UG, która nosi imię Jutrzenki-Trzebiatowskiego. Ta interpelacja była taka sobie i nie wywołała „paniki” u Proskury, wszak pytał Korkosz o to już kilka razy. Były to zaledwie dalekie przebłyski, jak to często bywa gdy „błyska” nad Lublinem.

Huknęło całkiem blisko i „spalenizną” zapachniało, dopiero gdy Alicja Pacyk zapytała na koniec sesji, w wolnych wnioskach. Jej pioruny były celne i waliły raz po raz w ten sam punkt, a Proskura gdyby nie maseczka pewnikiem szczękę zbierałby z podłogi. Radna zapytała: co wspólnego ma Trzebiatowski z Gminą, i dlaczego wójt w lutym 2020 roku w kwartalniku „Awangarda Lubelska” wypowiedział się, że w Siennicy Różanej powstaje Muzeum Jutrzenki-Trzebiatowskiego. Jeszcze do tego zapytała czemu nie promuje się swoich twórców, tylko kogoś obcego?

Dołączył się i Korkosz, który powołał się na internetową stronę Galerii Jutrzenki Trzebiatowskiego w Chojnicach. Tam zostało napisane, jak to wójt był 26 września 2020 roku na 10-leciu jej istnienia i powiedział, że przyjechał do Chojnic uczyć się i znów potwierdził, że w Siennicy powstaje Muzeum Trzebiatowskiego, takie samo jak to w Chojnicach.

Jutrzenka przybywa z odsieczą

Po tym „laniu” Proskurze widać wszystkie kontrolki na pulpicie zapaliły się jednocześnie na czerwono, a dyfuzor jak kiedyś Kubicy zwyczajnie zdechł! Postanowiono przyśpieszyć operację, bo atmosfera gęstnieje. Trzebiatowskiego ściągnięto do Siennicy tak, że zawodowa Straż Pożarna mogłaby pozazdrościć czasu reakcji. Artysta i rzekomy „profesor” ma blisko 86 lat, ale z Krakowa przygnał na Lubelszczyznę wartko i na ten tychmiast. W Siennicy był już w poniedziałek, tylko że on kompletnie nie był świadom o co chodzi, a tym bardziej że coś jest „nie tak” To wyszło dopiero potem, w trakcie trzydniowej wizyty.

Prosty plan

Plan początkowo był banalnie prosty, trzeba się spotkać ze swoimi przewodniczącymi komisji i tylko z nimi i zacząć sprzedawać swoją już ogłoszoną ponad rok temu w prasie decyzję w sprawie Muzeum. Spotkanie ustalono na środę 17 marca na godzinę 10. Zaproszono Marię Kiliańską, Sęczkowskiego, Marzenę Dubaj, Kargula Bogdana. Później okazało się, że tylko Wiesia Popik z przewodniczących komisji nie stawiła się na „konferencję”. Oczywiście mieli być i byli Banach z Wójtem, Misiurą Andrzejem oraz kruczowłosy dziennikarz z IAS. Jak już się wszystko wydawało, że jest „ogarnięte” i znów Lesiowi słoneczko zaświeciło, to jedyna maleńka chmurka na tym lazurowym niebie samozadowolenia, zwyczajnie się oberwała i zaczęły się dziać cuda. Widać ręka boska wzięła się do roboty lub jak kto woli jej świecki odpowiednik- przypadek.

Fryzjer który zmienił wszystko

Otóż we wtorek 16 marca Jutrzenka-Trzebiatowski, jakoś tak przed południem drepcząc nózia za nózią, wracał sobie od fryzjera, bo widać uznał, że po co w Krakowie przepłacać ? Szedł w kierunku UG i będąc na wysokości przyszłego „Dworu Sztuki” wpakował się na Korkosza, a w zasadzie to ten mu drogę zajechał i wyskoczył z auta jak diabeł z pudełka. Przedstawił się Jędrek szarmancko, zagajając do „artysty” i zaczęło się prawdziwe strzyżenie, po którym zrobiło się łyso nie jednemu. Ale póki co rozmowa rozwijała się w pożądanym przez obu kierunku. Trzebiatowski gaduła, widać nawet się ucieszył z tego, że na zapadłej wsi, gdzie jeno rzepak i pszenica, ktoś go rozpoznał, w końcu nie w kij dmuchał- krakowskiego „artystę”. I tak Jutrzenka  zaświtał z tej radości, że mu się „powiedziało” o tym, iż w środę 17 marca będzie spotkanie z przewodniczącymi komisji- wszystko organizuje wójt. Korkosz naturalnie się tym zainteresował i powiada, że też by chciał na nim być. Na to rzekomy „profesor” stwierdził, że wójta trzeba o to pytać. I tak postali jeszcze, pogaworzyli i na koniec się rozeszli. Każdy w swoją stronę- Korkosz na Rudkę, a Trzebiatowski do UG…

Cuda, cuda, ogłaszają

Za kilka godzin nastąpił cudów ciąg dalszy- Korkosz odbiera telefon, dzwoni sekretarz Turzyniecki i gada nietęgim głosem, że „profesor” Trzebiatowski opowiadał im o spotkaniu z nim i oni teraz pytają: czy jutro Korkosz by przyszedł na spotkanie i czy jeszcze kogoś ze sobą weźmie? Z takiej okazji Korkosz skorzystał skwapliwie, wziął ze sobą Alicję Pacyk. Tym oto sposobem i w takich okolicznościach przyrody Andrzej Korkosz i Alicja Pacyk trafili na spotkanie z Januszem Jutrzenką-Trzebiatowskim w sali imienia Janusza Jutrzenki-Trzebiatowskiego w tutejszym Urzędzie Gminy- na którym miało ich wedle wszystkich znaków na ziemi i niebie najzwyklej w świecie nie być, bo wszystko miało odbyć się „po cichu” Tak jak w piosence „Cichosza”- nomen omen w wykonaniu Grzegorza Turnaua  artysty również z Krakowa. 

Emeryty, autorytety i mecenasy sztuki

Ale to jeszcze nie koniec, bo jak na spotkaniu pojawił się Korkosz i Alicja Pacyk, to przybyły również dwie zacne persony-Szpak Januszek- radny powiatowy i Waldek Nowosad- emerytowany i niegdysiejszy współrządca gminy, obaj znawcy sztuki, koneserzy i mecenasi-jak się później okazało. Dziwnym zbiegiem okoliczności kruczowłosy dziennikarz w swojej relacji ze spotkania nawet słowem się nie zająknął o obecności takich person. Być może zaproszono ich jako „armaty autorytetu” dla wzmocnienia siły ognia perswazji i by w razie czego równoważyć Korkosza i Pacyk Alicję. Jeśli tak, to obaj byli bezrobotni, gdyż na niewygodne pytania Alicji nie byli w stanie skutecznie reagować i Jutrzenka musiał bronić się sam.

Na koniec wypada przypomnieć, bo analogia sama się nasuwa, że tak jak 15 lat temu afera „Fryzjera” skompromitowała środowisko piłki kopanej w Polsce, tak marcowa wizyta u fryzjera skompromitowała politykę „po cichu” władz gminnych i znów poszedł w cholerę cały misterny plan. Jak widać PSZOK nie nauczył nic, nie wyciągnięto żadnych wniosków. Oczywiście to nie koniec tej opowieści albowiem wątków jest jeszcze wiele, o nich niebawem…